मागीतली तुझी साथ जेव्हा
नकारघंटा वाजवलीस तु,
विचारले जेव्हा 'त्याने' तुला
सहज त्याच्यात सामावलीस तु,
होतो मी त्याच्याच तोडीचा
नव्हतो ग एवढा फ़ालतु,
त्याला होकार देतांना नव्हता
का तुझ्या मनात काहीच किंतु?
तोडलेस माझे ह्रुद्य, जणु
होती ती एक टाकाऊ वस्तु,
आता मी कोणीच नाही तुझा
दिसणारही नाही तुला माझे अश्रु,
लक्षात ठेव एकच आता,
जेव्हा लागतील तुझे 'आपले' तुला विसरु,
प्रुथ्विच्या एका कोपर्यात झुरत आहे
तुझ्याच साठी हा वाट चुकलेला वाटसरु...
2 comments:
nishabd hoto kavita wachun...
speechless poem hats off...
Thanks a lot :)
Post a Comment