राग तुझा

तुझ्या रागाच मला
काही कळतच नाही
अचानक कोसळणार्या
पावसासरखा कधी बरसेल
ह्याचा नेमच नाही
त्या दिवशी पण
अशीच चिडलीस
यायला उशीर झाला
म्हणुन केवढी वैतागलीस
घडाळ्याच्या काट्यां सोबत
पळण नेहमीच जमत नाही
एवढी छोटीशी गोष्ट
समजुन घे ना ग राणी
चिडल्यावर तर तुझ्या
रूपाला अजुनच लकाकी ये ई
पण तुझा अबोला सहन करण्याची
ताकदच माझ्यात नाही

मानता ही नही...

तुझ्या नसण्याने मला तसा
काही फ़रक पडत नाही
पण तुला बघितल्या शिवाय
दिवस उगवल्याची खात्री
मात्र कधी पटतच नाही
तुझ्या एका 'झलक' वरच
मन माझे प्रसन्न राही
सदां-कदा तुझी गोड
छबि द्रुष्टीक्षेपात राही
नाही आपण बोललो कधी तरी
तुझा आवज़ कानात गुंजत राही
आहोत आपण फ़क्त
ओळखीचे अनोळखी
लाख वेळा बजावले तरी
ये पागल दिल मानता ही नही [:)]

न उमगलेले सत्य

तुझे हसणे, तुझे बोलणे
तुझ्याच भोवाती फिरे
माझे अवघे जीवनगाणे
मनी तु, ह्रुदयी तु,
स्वप्नीही तुझेच येणे जाणे
तु आणि मी आहोत वेगळे
कधीच न मी मानले
मग कय हे अघटित घडले?
तुझी स्वप्नसुंदरी भेटल्याचे
निर्धास्तपणे मलाच सांगितले
होते तुझ्या ओठांवर तेव्हा
गोड हसु जे पाहण्यासाठी होते
डोळे माझे कधीपासुन आसुसलेले
संगीतातले मधुर सप्त
सुरच अचानक अडखळले,
तुझ्या नकळत अश्रु टिपले
नव्हते मी कधीच तुझी हे
मात्र पहिल्यांदाच उमगले...

बाप्पांचे मनोगत

जवळ्च्याच दुकानात
मला पसंद केलस,
अर्धे पैसे देउन
मला "BOOK" केलस,
पैसे दिल्यावर पुन्हा
एकदा नीट पाहिलस,
उंदिर लहन आहे म्हणुन
परत "MODEL" बदलवस,
चतुर्थीला घेउन जाइन
हलकेच कानात सांगितलस,
घरी नेल्यावर मला
सुशोभित आसनावर बसवलस,
हार-तुरे,आरास,धुप दीप
सार सार काही केलस,
होती खरी भक्ती की
श्रद्धा असल्याचे
फ़क्त भासवलस?
दुसर्याच दिवशी मला
अलगद आसनावरुन हलवलस,
पुद्च्या वर्षी लव्कर या
असे मनोभवे विनवलस,
गुलाल उध्ळुन, जल्लोशात
विसर्जन माझ केलस,
दिड दिवस का होइना
भजन पुजन करुन
"विघ्नहर्ता" ची पदवी देऊन
पूर्ण जन्मा साठी अडकवलस

मनासारखे होतेच असे नाही...

तु आणि मी गुंफ़लोय
एक नजुक बंधनानी,
द्वेश,मत्सराची भावना
त्यात नावालाही नाही,
तु माझ अन मी तुझी
ह्या पलिकडे जगच नाही,
न जणो ह्या सुंदर नात्याला
कोणाची ती नजर लागली
माझ्या मागे कसली ही
विचित्र पिडा जडली?
राहिले आता थोडेच दिवस
हे आले तुझ्या ध्यानि,
कळले मलाही तेव्हाच
जेव्हा पाहिले पाणि
मी तुझ्या नयनी
सोबत घालवलेले ते
सुखद क्षण अनुभवत
होते मी काल संध्याकाळी
इंद्रधनु ने रंगवलेले
ते सप्तरंगी स्वप्ने आत
फ़क्त 'स्वप्ने'च राहणार होती
माफ़ कर रे सख्या मला
सोडुन चालले मी संगत तुझी
लाख आपण मनोरे रचले तरी
इमारत पूर्ण होतेच अस नाही
कारण प्रत्येक वेळी सारे काही
मनासारखे होतेच असे नाही...

विचित्र मैत्री

राम आणि शाम म्हणजे
मैत्रीचे दुसरे नाम,
एकमेकां शिवय हालत
नाही त्यांचे पान
एके दिवशी केला त्यांनी
जंगलात जायचा 'Plan'
सोबत होते त्यांच्या
बर्गर अन कोक ची 'Can'
वीकेन्ड एन्जोय करायला
लोकेशन ते होत छान
फिरत होते इकडे-तिक्डे
प्राणि, पक्षी लहान-सहान
थोड्या अंतरावरच
दिसला त्यांना प्रचंड वाघ
बघताच त्यला, त्यांचे
हरपले पुरते भान
शामने हाताळली
परिस्थिति छान
म्हणाला आत जोरात
पळणे हे एकच काम
रामला तर सुटला
दरदरुन घाम
म्हणे वाघा पेक्षा
जोरत कस पळ्णार शाम?
शामने हसत हसत घातला
संवादाला लगाम.........

म्हणे मल तर पळायचय
फ़क्त तुझ्या पेक्ष वेगात
हे सगळ असच आहे मित्रांनो
"Corporate Culture " च्या जगात

"तो" आणि "ती"

तु "तो" आहेस म्हणुन
सर्व गुन्हे तुला माफ़ आहे
मी "ती" आहे म्हणुन
एवढुश्या चुकीचीही मला
मोठी सजा आहे
इकडुन मुलगा अन तिकडुन जावई
म्हणुन सतत तुझच
कौतुक आहे
पण मला आता एक प्रश्न आहे
की जर प्रत्येक व्यक्तीचे
असते एक व्यक्तिमत्व
मग फ़क्त पुरुषालाच
का देतात महत्व?
का झगडावे लागते
स्त्रीला सिद्ध करतांना
स्व:ताचे अस्तित्व?

रिस्क

रोज तुला बघतो तरी
रोजच वेगळी भासतेस तु,
कालच्या पेक्षा आज
अधिकच सुन्दर दिसतेस तु

गालावरच्या गोड खळ्या अन
डोळ्यातल्या अवखळ छटा,
तारीफ़ तुझी करायला शब्द
तरी हवेत ना सुचायला

मनातले सांगायचा निश्चय
केला मी लाख वेळा
तु समोर आल्यावर वाणिने
माझ्या संप पुकारला

कळल्या तुला जर
माझ्या ह्या भावना,
न जणो उगाच
काय वाटेल तुला,


नाही जरी झाली
समजा माझी तु प्रिया,
तुझी मैत्रि गमवण्याची
"रिस्क" घ्याचीच नाही मला....

मुंग्यांची 'philosophy'

काल वाटेत भेटली
इवलुशी एक मुंगी
मला हँलो म्हणायची
नाही घेतली तिने तसदी

मीच तिला मग
अडवले जबरदस्ती,
म्हटले एव्हडी काय
ग तुला कामाची घाई?

उत्तर तिचे ऐकुन
मजा मला वाटली,
म्हणे काम केल्याशिवाय
कस निभायचे बाई?

रस्ता तिचा अडवल्यावर
वेगळी वाट तिने शोधली,
जातांना मात्र माझ्याकडे
बघुन खुदकन हसली

वाटते क्षुद्र तुम्हाला
मुंग्यांचे जीवन जरी,
त्याच्यातच सामावलीये
आयुष्याची 'Philosophy' सारी

रस्त्यात अपुल्या अडथळे
कित्येक दिसले तरी,
शोधत रहा मार्ग आणखी
नक्कीच होतील स्वप्ने खरी....